یاس‌های فلسفی یک دندانپزشک

 

خاطرات یک دندانپزشک واقعی: ۷

 

بعد از چندین سال پرکردن دندان‌های مردم و خالی کردن جیبشان (مضمون این جمله را در اصل آمبروس بیرس در فرهنگ شیطانش گفته) به این نتیجه می‌رسید که دندان‌پزشکی کار پوچ و عبثی است. دندان‌ها پر می‌شوند، به عصب می‌رسند، درمان ریشه می‌شوند و روکش می‌شوند ولی کار شما تغییر خاصی در دنیا ایجاد نمی‌کند. هیچ کس یک اندوی ماهرانه را که کرو نود دره را به خوبی آماده سازی و آبچوره کرده یک اثر هنری تلقی نمی‌کند. در هیچ نمایشگاهی به نمایش در نمی‌آید. هیچ کس از «دندان‌پزشک هنر مندش» امضا نمی‌گیرد. صاحب دندان بعد از سال‌ها می‌میرد و زیر تلی خاک حاصل زحمت شما پنهان می‌شود! در مقایسه با معماری که ساختمانش باقی می‌ماند، نویسنده‌ای که کتابش چاپ می‌شود و نقاشی که اثر هنری‌اش جاویدان می‌شود ما دندان‌پزشکان موجودات ستمدیده‌ای هستیم. ترمیم‌ها زیبا و روکش‌های بی‌نقص ما آثاری محکوم به فنا هستند!

این است یاس فلسفی یک دندان‌پزشک واقعی!

منبع:دندانه