تجهیزات دندانپزشکی تاج الدین
0 محصولات نمایش سبد خرید

هیچ محصولی در سبد خرید نیست.

درباره دکتر محسن سیاح؛ استاد کرسی بیماری‌های دهان و دندان

درباره دکتر محسن سیاح؛ استاد کرسی بیماری‌های دهان و دندان

 

دکتر محسن سیاح استادی نامدار، متین و محجوب بود. وی اولین دندان پزشک ایرانی است که با درجه دکترا به جرگه اساتید دانشگاه تهران پیوسته است. در سازمان نوین دانشکده به استادی کرسی بیماریهای دهان برگزیده شد.

دکتر سیاح به سال ۱۲۷۸ شمسی در تهران متولد شد. وی در سال ۱۹۱۰ میلادی (۱۲۸۹ شمسی) به سویس عزیمت کرد و تا سال ۱۹۱۹ (۱۲۹۸ شمسی) در مدرسه ابتدایی و متوسطه لوزان مشغول تحصیل بود. تحصیلات عالی را در دانشکده دندانپزشکی پاریس و فرانکفورت به سال ۱۹۲۶ (۱۳۰۵ شمسی) به پایان رساند. پایان نامه خود را در باب «کانون‌های عفونی دور ریشه» از تصویب گذراند. در سال ۱۳۰۵ شمسی ‌به ایران مراجعت کرد.
در سال ۱۳۰۷ زمانی که دکتر ولی الله خان نصر ریاست عالی مدرسه طب را بر عهده داشت از دکتر سیاح خواست هفته‌ای دو ساعت در کلاس پنجم طب «امراض دهان و دندان» را تدریس کند. وی از سال ۱۳۰۸ به تدریس رشته امراض دهان و دندان مدرسه طب و دندانسازی و تصدی کلینیک امراض دهان و دندان مشغول شد. چند ماه بعد به سمت جراح دندانساز بیمارستان‌ها منصوب و پس از دو سال ریاست قسمت دندانسازی بیمارستان دولتی را نیز عهده دار شد. وی در سالهای تحصیلی ۱۳۱۵- ۱۳۱۲ همچنان در سمت معلم امراض دهان و دندان به امر تدریس اشتغال داشت. دکتر سیاح در سال ۱۸-۱۳۱۷ شمسی با عنوان استادی و رییس فنی دانشکده دندانسازی و مدرس بیماریهای دهان ودندان بوده است.
در سازمان نوین دانشکده به استادی کرسی بیماریهای دهان برگزیده شد. وی اولین دندان پزشک ایرانی است که با درجه دکترا به جرگه اساتید دانشگاه تهران پیوسته است.

از آن پس با حفظ سمت استادی مشاغل زیر را عهده دار شد:
۱. رییس فنی دندانپزشکی از سال ۱۳۱۹ تا ۱۳۲۵
۲. بازرس اداری بیمارستان‌های دانشکده پزشکی
۳. نماینده دانشکده پزشکی در شورای دانشگاه
۴. ریاست سندیکای دندان پزشکان

دکتر سیاح استاد کرسی بیماری‌های دهان و بازرس اداری بیمارستان‌های دندان پزشکی بود. تالیفات ایشان به شرح زیر است:
۱. تشریح دندان
۲. بیماریهای دندان
۳. بیماریهای دهان
دکتر سیاح در پی ریزی دانشکده پزشکی تهران سهم بسزایی داشته و طی ۲۴ سال ریاست بر این دانشکده که نوبت اول آن از ۱۳۱۳ تا ۱۳۲۵ و نوبت دوم از ۱۳۳۵ تا ۱۳۴۷ بوده است با دقت و علاقمندی کار کرده و هدایت امور دندان پزشکی کشور را بر عهده داشته است.
با تشکیل سندیکای دندان پزشکان ایران در ۱۳۲۳ که سال‌ها ریاست آن را به طور مداوم و یا ادواری بر عهده داشت. دکتر سیاح به سال ۱۳۳۰ در کنگره بین المللی بیمارستانی که در بروکسل بود، از طرف دانشکده شرکت کرد.

دکتر سیاح علاوه بر سمت استادی بیماری‌های دهان در چهار چوب خدمات دانشگاهی سمت‌های مهم دیگری مانند عضویت در شورای دانشگاه و کمیته دائمی پزشکی را نیز داشته است که نشان از شایستگی او دارد.

برگرفته از کتاب نخستین‌ها اثر استاد فقید دکتر شمس شریعت تربقان

منبع:دندانه

0
دیدگاه‌های نوشته