رمزگشایی از ماجرای کودکی که ۳۰۰دندان دارد!

 

شبنم طاهری

خبر شناسایی کودکی که ۳۰۰دندان در دهان دارد، طی روزهای اخیر بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های خبری داشته است.
جونکریک کارل» یک کودک فیلیپینی است از تعداد زیاد دندان رنج می‌برد؛ وی به جای ۳۲ دندان، ۳۰۰ دندان دارد.

به گزارش پایگاه الفجر، براساس گزارش‌های محلی، والدین این کودک هنگامی که کودکشان کوچک بود، این موضوع را فاش نکردند اما هنگامی که وارد دوسالگی شد، در دهان وی ۵۰ دندان دیدند در حالی تعداد داندان‌های طبیعی در این سن، ۲۰ تا است.
در سن پنج سالگی به پزشک مراجعه کردند اما اشعه ایکس، از وجود ۱۵۰ دندان در دهان این کودک پرده برداشت و اوضاع در چهار سالگی بد‌تر شد به طوری که دهانش با ۳۰۰ دندان پر شد.

کودک یاد شده برای خارج کردن ۴دندان تحت عمل جراحی قرار گرفت اما وی برای رهایی از تمامی دندان‌های اضافی به ۷ عمل جراحی دیگر نیاز داردو احتمالا چهار سال طول می‌کشد.
پرشکان می‌گویند: این کودک از دشواری یادگیری چگونگی سخن گفتن رنج می‌برد اما خود وی براین مشکل غلبه کرده و حاضر و جواب است و اکنون نیز به یکی از بهترین دانش آموزان مدرسه بدل شده است.

چرا یک کودک ممکن است ۳۰۰دندان داشته باشد؟
سوالی که احتمالا در ذهن شما و تمام کسانی که این خبر را خوانده‌اند، ایجاد شده است این است که مگر چنین چیزی امکان دارد و کسی می‌توان در دهانش بیش از ۳۰۰ دندان داشته باشد؟
متاسفانه همه رسانه‌ها تنها متن خلاصه شده‌ای از یک خبر را از روی دست هم کپی کرده‌اند و کسی از یک دندان‌پزشک درباره جزییات این خبر و تحلیل علمی آن چیزی نپرسیده است.

توضیح دکتر آرش خالق‌جو، متخصص آسیب‌شناسی دهان فک و صورت و عضو تحریریه سایت دندانه را در این مورد بخوانید:

اختلال در تعداد دندان‌ها مساله شایعی است. این تنوع می‌تواند خود را به صورت «آنودونشیا» یعنی نبود کامل تعداد دندان‌ها، «هیپودنشیا» یعنی کم بودن تعدادی از دندان‌ها، و «هایپردونشیا» یعنی اضافه بودن تعدادی از دندان‌ها نشان دهد.

تمامی انواع اختلالات در تعداد دندان‌ها تحت تاثیر ژنتیک رخ می‌دهد؛ این تاثیر می‌تواند به صورت اختلالات سندرومیک (در همراهی با سایر اختلالات و علایم بیماری) یا غیر سندرومیک خود را نشان دهد. از آنجایی که فرآیند تشکیل دندان تحت تاثیر ۲۰۰ نوع ژن است، اختلال در تعداد دندان، شامل طیف وسیعی از الگو‌ها است. در «هایپردونشیا» بر خلاف هیپودنشیا الگوهای شناخته شده ژنتیک کمتر اثر دارند اما انچه که محرز است این است که این الگو‌ها تحت تاثیر عوامل محیطی است و بیشتر تمایل به بروز در مردان دارد.

هایپردونشیا با درصد وقوع ۳/۸ درصدی در افراد آسیایی بیشترین درصد شیوع را دارد. اگر این پدیده بر روی ریج آلوئول (محل رویش طبیعی دندان‌ها) رخ می‌دهد اما رویش این دندانهای اضافی می‌تواند در سقف دهان (کام نرم و سخت)، لثه، سینوسهای فکی، حفره بینی، داخل حفره چشم (اوربیت) و نهایتا در مغز نیز دیده شود.

اگر این پدیده در محیط دهان (محل رویش طبیعی دندان‌ها) رخ دهد حالت خطرناکی نیست و تنها عملکرد سیستم دندانی را مختل می‌کند اما در برخی مواقع که دندان‌های اضافه در سقف دهان (کام نرم و سخت)، لثه، سینوس‌های فکی، حفره بینی، داخل حفره چشم (اوربیت) و نهایتا در مغز نیز دیده شود. چنین حالتی برای فرد خطرآفرین است.

دندان‌های اضافه برای بازگرداندن عملکرد طبیعی سیستم دندانی باید خارج شوند؛ برای این کار ابتدا باید توسط رادیوگرافی‌های تخصصی و دقیق مانند سی‌تی اسکن محل دقیق مشخص شود سپس دندان‌ها توسط جراح فک و صورت خارج شوند.

منیع:دندانه