دندان‌پزشکی؛ یک چیز لوکس!

 

رضا اسکندری

آدم که فقیر باشد درد‌ها و دردسرهای زیادی دارد؛ چون در دنیایی که همه چیز با پول معامله می‌شود، فقیر اصل کاری معامله را ندارد در نتیجه در بسیاری از موارد اصلا وارد معامله نمی‌شود.

اکثر ما در این بازار که اسمش را جامعه گذاشته‌اند (یا جامعه بوده و بازارش کرده‌اند) در موارد کم یا زیادی فقیر به حساب می‌آییم و نمی‌توانیم وارد معامله شویم هر چند همیشه برای این کالا‌ها معامله گران درخوری وجود
دارد اگر چه کم اما به صرفه. این کالا ممکن است مواد غذایی، ماشین، لباس، دارو، آژانس، وسایل آرایشی، کلاس‌های آموزشی، میوه،……. و البته خدمات دندانپزشکی باشد.

دندانپزشکی چندویژگی انحصاری دارد که او را از دیگر خدمات پزشکی مجزا می‌کند و به گروه کالا‌ها لوکس وارد می‌کند:

اول: ظاهرا کسی از درد دندان نمرده است پس اهمیتش حتی از سرماخوردگی کمتر است و دولت لزومی ندارد وارد بحث این بیماری شود.

دوم: اکثر مردم ما به دلایل مختلف از جمله تغذیه نامناسب، مسواک نزدن و… یکی دو جین دندان خراب دارند. در نتیجه از نظر اقتصادی به صرفه نیست که بیمه‌ها، خدمات دندانپزشکی را تحت پوشش قرار دهند. (یادمان باشد بیمه‌ها از سود آور‌ترین «بنگاههای اقتصادی» هستند).

سوم: دندان پزشکان مانند میوه‌ها درجه بندی نیستند که فقیر و غنی هر کدام در حد خودشان از آن‌ها بخرد؛ همه یک قیمت دارند و آن هم «چه قیمتی».

چهارم: وقتی قسط وام، کرایه خانه، لباس زن و بچه و…. مانده‌اند و البته می‌شود با قطره دنتول و استامینوفن کدئین درد دندان را تحمل کرد و نیز به جای کباب تریت خورد، چه لزومی دارد بیایی و حقوق یک ماهت را خرج
یک دندان کنی.

پنجم: اصلا درد آدم را قوی بار می‌آورد مخصوصا درد دندان که تا مغز تیر می‌کشد، برای بچهٔ آدم فقیر اتفاقا تمرین بسیار خوبی است که خودش را برای آینده آماده کند.

ششم: دندانپزشکی از نظر خیلی‌ها مانند عمل دماغ است؛ اگر پول داری می‌توانی خوشگل‌تر باشی، وگرنه با دماغت بساز؛ همینطور اگر پول داری می‌توانی کباب و ته دیگ بخوری؛ وگرنه یه چیزی قورت بده یا بمک.

هفتم: خدمات زیادی در دنیای امروز وجود دارد که گران هستند و در اختیار همگان قرار نمی‌گیرند اما وقتی بخشی از خدمات پزشکی گران‌تر از قدرت خرید اکثر مردم باشند معنایش این است که «عمر هم دست پول است».

منبع:دندانه