به بهانه درگذشت دکتر عباس منظرپور، دندانپزشک و تهرانپژوه
آخرین برگ «در کوچه و خیابان» ورق خورد
دکتر رفیع کافیه
با درگذشت دکتر عباس منظرپور در ۲۸ فروردین ۹۷ برگ آخر کتاب «در کوچه و خیابان» ورق خورد و یکی از بیادعاترین دندانپزشکان فرهیخته از میان ما رخت بربست. محققی که از زمره جدیترین تهرانپژوهان به شمار میرفت و راوی ناگفتههایی از حکایات مردمان فردا بود.
تا پیش از اردیبهشت سال ۸۰ که نخستین جلد از مجموعه خاطرات و شنیدههای دکتر منظرپور با عنوان «در کوچه و خیابان» منتشر شد اکثر کسانی که با وی آشنایی داشتند، او را فقط به عنوان یک دندانپزشک فرهیخته و صاحبنظر در مسائل سیاسی و اجتماعی و… میشناختند. از این پس بود که افراد زیادی با نام او به عنوان یک نویسنده حرفهای، مردمنگار و تهرانپژوه آشنا شدند.
این مجموعه سه جلدی که در سالهای ۸۴ و ۸۶ در قالب یک جلد منتشر شد با استقبال گستردهای روبرو شد و در مدتی کوتاه نایاب گردید و پس از آن مکرر به چاپ رسید.
من برای اولین بار در سال ۸۴ با این کتاب و پس از آن در مجالسی که در تعاونی دندانپزشکان ایران برگزار میشد با نویسنده آن آشنا شدم.
دکتر منظرپور متولد فروردین ۱۳۰۸ در خیابان اسماعیل بزاز ( مولوی) بود. اگر چه مقالاتی از ایشان در نشریات چاپ میشد اما شغل ایشان همان دندانپزشکی و البته کارمندی دولت بود و اشتغالی به عنوان نویسندگی نداشت. آنچه او را به سمت نویسندگی سوق داد بازنشستگی، بیماری همسر و مراقبت از ایشان بود که در نهایت منجر به انتشار جلد اول این مجموعه در سن ۷۲ سالگی نویسنده شد.
نویسنده در این کتاب یکصد یادداشت کوتاه از خاطرات، یادمانده ها و شنیده های خود از زندگی مردم عادی جنوب تهران را به رشته تحریر درآورده است.
کتاب برخلاف کتب تاریخی رایج که منحصر به شرح زندگی شاهان و بزرگان و جنگها و فتوحات ایشان است، به نوعی یک تکنگاری اجتماعی محسوب میشود که نویسنده از لابلای وقایع و مشاهدات مستقیم خود به ذکر ماجرای تاریخسازان واقعی تهران قدیم یعنی مردم عادی و بازگویی بد و خوب آن ها میپردازد.
شیرینی کلام و صراحت لهجه از ویژگیهای این مورخ است که خواننده را وادار می کند تا در صفحات کتاب اطلاعات مستند بیشتری درباره زندگی اجتماعی همشهریان وی جستجو کند.
منبع:دندانه